Agresja u podopiecznego – jak sobie z nią radzić?

Agresja u starszej osoby spowodowana jest zaburzonym postrzeganiem rzeczywistości, w której dana osoba się znajduje i często jest to związane z chorobami otępiennymi mózgu. Osoba z takimi dolegliwościami powinna być pod stałą opieką specjalisty psychiatry, psychologa, neurologa lub geriatry. Pamiętajmy,
że napady agresji często występują w sposób zupełnie niekontrolowany oraz nieświadomy, dlatego powinniśmy wykazywać dużą wyrozumiałość w stosunku do osoby chorej.

 

Agresja- typy jakie mogą wystąpić:

• Agresja słowna – rzucanie obelgami i ubliżanie osobom, znajdującymi się w najbliższym otoczeniu. Może się zdarzyć, że im częściej dana osoba się pojawia w życiu chorego tym bardziej agresja słowna się potęguje.
• Agresja fizyczna – dochodzi do ataków fizycznych, uderzeń, opluć, popchnięć itp.
• Autoagresja – pacjent może krzywdzić się sam, a winę za to zrzucić np. na osobę która się nim opiekuje.
• Agresja mieszana – czyli i słowna i fizyczna.

Jak radzić sobie z osobą agresywną?:

Wiadomą rzeczą jest, że każdy z nas ma granice swojej cierpliwości – nie każdy potrafi być wyrozumiałym, gdy codziennie słyszy „jaki to Ty jesteś beznadziejny, do niczego się nie nadajesz!”, pomimo pracy i energii jaką wkłada w pracę z chorą osobą. Należy postarać się znaleźć lepszy sposób na kontakt z chorym:

• Zachowanie zimnej krwi – my jako osoby pomagające powinniśmy się uzbroić w swego rodzaju pancerz i nie brać do siebie słów, które mogą być zwrócone przeciwko nam, przykładem może być np. ubliżenie w trakcie karmienia lub innej czynności bezpośredniej przy tej osobie;
• Cierpliwość – należy się spodziewać wszystkiego, a szczególnie niespodziewanego, takie osoby działają
  z zaskoczenia. W jednej chwili są potulne jak baranek i wszystko w około jest pozytywne, a za sekundę świat staje się beznadziejny a wszyscy wokoło są wrogami;
• Wyzbyć się poczucia winy – nie możemy ulec, być silnym psychicznie i nie pozwolić dać wyprowadzić się
  z równowagi.
• Zobaczyć świat oczami pacjenta – pozwoli nam go zrozumieć i znaleźć rozwiązanie w niektórych sytuacjach np. jak widzi przed sobą otwarte drzwi (pomimo, że przed nim jest okno w dodatku zamknięte) i krzyczy dlaczego nikt ich nie zamknie, to spokojnym lecz stanowczym głosem należy powiedzieć „już zamykam
  i chociaż podejść do tego okna i przekręcić w nim klamką”.
• Stanowczość – powinniśmy pomagać znosić wszystko, ale mieć stanowczą postawę. Nie możemy pokazać
  po sobie, że jesteśmy źli i co najważniejsze nie możemy odwzajemniać agresji czyli nie mamy prawa ani uderzyć ani krzyczeć.

Jeżeli nie poradzimy sobie z taką osobą albo po dłuższym czasie przebywania z taką osobą odczuwamy sami duży spadek formy i obciążenie psychiczne, warto znaleźć codzienną odskocznie. Poświęć chociaż godzinę dziennie na sport na świeżym powietrzu, wyjdź do ludzi, żeby zmienić otoczenie. Profilaktycznie dobrze jest tak robić już wcześniej, od pierwszych kontaktów z osobą chorą. Pomoże to w utrzymaniu równowagi psychicznej, a zarazem umożliwi lepszy kontakt z podopiecznym.