Aktualności
Choroba Alzheimera – przebieg i stadia choroby
Choroba Alzheimera to uwarunkowane wiekiem postępujące schorzenie neurozwyrodnieniowe, charakteryzujące się spadkiem liczby neuronów, gromadzeniem się płytek starczych w przestrzeni pozakomórkowej mózgu i opon, a niekiedy w ścianie naczyń mózgowych oraz splotów neurowłókienkowych w przestrzeni wewnątrzkomórkowej.
Istotne czynniki w chorobie Alzheimera
Zdiagnozowanie choroby jest częstsze w przypadku osób starszych zwłaszcza kobiet. Nie bez znaczenia jest poziom wykształcenia, ponieważ badania dowodzą, że znacznie częściej chorują osoby z niskim poziomem lub zupełnym brakiem wykształcenia. Większe prawdopodobieństwo zachorowania mają również osoby, u których występowały choroby Alzheimera u rodziców lub rodzeństwa. Dodatkowymi czynnikami może być poważny uraz głowy lub powtarzające się mniejsze urazy, niedokrwienie mięśnia sercowego, zwłaszcza u kobiet oraz zaawansowany wiek rodzącej (ponad 40 lat) ma zwiększać ryzyko wystąpienia choroby Alzheimera u dziecka.
Przebieg Choroby Alzheimera wg podziału autorstwa Aleksandra Kurz
Chorobę Alzheimera można podzielić na 3 stadia.
- Pierwsze z nich powoduje zakłócenia w myśleniu logicznym i w mowie – rozmawiając dłużej niż zwykle chory szuka odpowiednich słów. Widocznym zaburzeniom ulega również orientacja przestrzenna. Chory potrzebuje pomocy z przypominaniem oraz przeprowadzeniem trudniejszych czy bardziej precyzyjnych czynności, również trudniej przychodzi mu przyswajanie nowych informacji. Samopoczucie takiej osoby wykazuje nastroje depresyjne i ogólną niepewność. Samodzielne prowadzenie życia jest jeszcze możliwe.
- Stadium II charakteryzuje się występowaniem poważnych zaburzeń pamięci, ponieważ zaatakowana zostaje pamięć długotrwała. Chory coraz częściej powtarza mechanicznie utarte zwroty oraz stopniowo traci umiejętność pisania i czytania. Powiększają się problemy z orientacją przestrzenną – chory gubi się
w otoczeniu dotąd dobrze mu znanym oraz zaczyna wędrować bez celu. Coraz bardziej problematyczne staje się logiczne myślenie, wyciąganie wniosków, planowanie. Chory cierpi często na stany lękowe i urojenia przez co zdolność do samodzielnego prowadzenia życia zmniejsza się w sposób wyraźny – wymaga coraz większej opieki i nadzoru. Pojawia się również nietrzymanie moczu. - Ostatnie stadium choroby to przede wszystkim „sparaliżowana” pamięć – jeśli jakieś wspomnienia zachowały się to są one rozproszone a chory nie potrafi powiązać ich ze sobą. Rozwiązywanie problemów
i myślenie logiczne są zupełnie niemożliwe, a używanie mowy sprowadza się do powtarzania tych samych kilku słów czy zwrotów. Następuje całkowita dezorientacja przestrzenna oraz (zazwyczaj) czasowa przez co samodzielne prowadzenie życia jest absolutnie niemożliwe. Chory traci kontrolę nad swoim ciałem – porusza się niepewnie, drobnymi krokami, pochylony; nierzadko pojawia się drżączka – przypomina to motorykę choroby Parkinsona. Dodatkowo chory nie trzyma moczu i kału oraz wykazuje zaburzenia połykania.
